Update

"Mhal nman kita eh. Kya wag ka mag-alala..."
Assurance mula ke Austin(hindi tunay na pangalan). Alam kong totoo yon. Ilang beses ko na tong napatunayan. Pero dahil sa unfair ako... Tanggap lang.



I.
4:30 ng umaga ako nagising kanina. Late n yon kung ihahambing sa dapat kong gising na 4am. Inisip ko kase Sabado naman ngaun at mabilis ang byahe kya't pwede akong magpahuli ng gising. Nakuha ko pa ngang magluto ng almusal at kumain, mamalantsa ng uniform at mag-ayos ng mukha. Pero ang pagsusuklay eh sa tricycle ko n ginawa.

Napatunayan ko na sa madaling araw, ang imahinasyon ko eh naglalakbay. Kung san san ngpupunta. Ang mga ideya ng mga bagay n gusto kong isulat ay mabilis na dumadaloy na khit gustuhin ko mang habulin ng pagsulat ng ballpen ay hindi kakayanin. Kung gustuhin ko man buksan ang kompyuter ay hindi rin aabutin.

Mabilis ang pagdaloy ng kung ano anong storyang naiisip ko. Mga tungkol sa akin, sa pamilya ko at kung san san pa. Mahirap yon pra sa akin. Yung hindi maexpress kung ano man ang gusto kong iexpress. Naiipon sa loob ko ang kagustuhang maglabas ng kung ano man, at ayaw kong dumating ang panahon n hindi ko n kayanin at bigla n lng akong sasabog.

II.
Naalala ko ang storya namin magkapatid. Nuong mga bata pa kami, nawalan ako ng wallet. Mga grade 3 ako non. Npagalitan ako ni mamam dahil nandon lhat ng inipon kong pera mga P400 un. Malaking bagay n yon sa mga bata. At ang wallet pa na nwala eh bigay saknya ng nakaktandang kpatid nya kya my sentimental value. Mahlalga kumbaga.

Pinagalitan nya ko. Pinalo, at pinagsabihan. Tanggap ko yon dahil ako nmn ang my kasalanan. Pinarusahan nya ako. Matutlog ako sa kwarto namen ng walang electric fan. Mahirap n yon pra sakin dahil snay ako sa malamig. At iritang irita pag mainit ang atmosphere.

Pumasok ako sa kwarto ko ng umiiyak. Nahiga at gusto ng matulog. Ng nahimasmasan ako, naramdam kong my pumasok sa pinto. Hindi ko yun tinignan, nagkunwari n lng akong 2log... Unti unti syang tumabi sken.. WLa pa rin ako imik at galaw. My pumasok na naman. S pagkakataon ito, nagsalita n sya. Si mama iyon "Dyan kba tatabi sa ate mo? Mainit jan!".Wla akong narinig na sagot. Katahimikan lang. Alm kong kapatid ko ang tumabi sa akin. Nadugtungan ang katahimikan ng paglabas ng kwarto ni mama.......................

Natouch ako sa gnwa ng kapatid ko. Sinamahan nya ko non sa parusa. Ang sarap sa pakiramdam. Dhil ramdam ko ang malasakit nya...

Pro dahil sa unfair nga ako. Wla akong ginwa khit pagkatapos non. Hanggang ngaun n ngloko sya. Napasali sa prat at npabilang sa mga emo n naglalaslas. My mga pagkakataong pnagsasabihan ko sya pero wla rin talab. Hindi ako ang kailangan nya. Iba. Ibang tao n mgpupuno kung s ano mang kakulangan sa buhay nya.

Siguro nga, khit sbihing kpatid ko man sya. N kelangan nya kme. Oo kelangan nya kme. Pero hindi kme mismo ang kaylangan nya. Naiintndhan ko sya, tao sya. Mpaghanap.

III.
Npkainformal ng mga salitang natututunan kong gamitin ngayon. Siguro impluwensya n rin ni Bob Ong saken.. Natpos ko n ang huli nyang libro. Nangangalahati n rin ako sa pangalaw nyang libro at uumpisahan ko na yung pangatlo. Ang dame ko kaseng nkukuhang impormasyon at mga ideya sa mga gawa nya. Nkakainspire. At the same time nkakatawa. Wlang ka2lad. :)


IV.
Sa pagtatapos. My bagong simula. Unti unti n kong lumalaya sa mga bagay n ngyayare sa akin ngayon at malapit n rin akong umusbong n prang bulaklak kung saan panibagong ako n ang lalabas. Malpit na.. Malapit.