Selfishh!

Masakit at nakakapanghina ang araw na to.
Sobrang sakit kasi nalaman kong hindi na niya ko mahal. Mahal man niya ko, bilang kaibigan na lang. Tinanong ko siya kung bakit, pero hindi niya rin daw alam yung dahilan. Gusto ko magalit pero mas pinili kong umiyak. Dun naman ako magaling eh. Yung ilabas lahat sa pag-iyak. Actually nararamdaman ko naman na parating na yung time na to, instinct baga. At kala ko kaya kong bumitaw ng ganon ganon lang, pero iba pa rin pag actual na. Mahirap, masakit sobra. Nakiusap ako, lahat naman kasi ng effort ginawa ko. Wala naman raw akong mali oh pagkukulang yung nararamdaman lang niya yung problema. Pero mahirap pa rin intindihin.

Sa kabila lahat ng pag-uusap.
Dumating yung point na, kahit ayokong bumitaw pero wala naman akong choice. Kaya naging ready na rin akong pakawalan siya. Alam naman niya yung side ko, at binigay ko na lahat sa kanya yung pagdedecide.

Pinili niyang ituloy. Pipilitin naman daw niyang ibalik yung love niya para sakin.
Alam kong mali pero hindi naman sigurong masamang pagbigyan ko yung nararamdaman ko. Nagholdback siya, ganon rin naman ako. :(

Pareho kaming nahihirapan, napakselfish ko na ba?
Kinakaaawaan ko na sarili ko. :( Hays Bat ganon, lagi na lang akong naiiwanan sa ere ng mga taong minamahal ko? :'( Nakakadepress. Buti di pa ko namemental noh?

Haysss.
Selfish ako! Selfisshh! :((