Pasensya

Para kong nililiha sa bawat sandali na kinokompronta mo ko. Tila wala akong ginawang mabuti.
Oo, sadyang mahina lang ako. Bumibigay sa bawat singhal ng malakas na hangin na dumarating. Ninais kong magbago at tumayo sa kabila ng sigaw sa paligid. Nilinlang ko ang sarili kong mga mata sa mga bagay na gusto kong makita. Isa ka sa mga bagay na pinanghinayangan ko, mga bagay na gusto ko noon hanggang ngayon pero hindi ko kinukuha.

Paano ko makikita ang metapora kung hindi mo titignan ang mga simili ng buhay?
Mga personipikasyon na kahit anong iwas natin ay hindi mawawala?
Hinihila mo ko pababa, minsan nama'y hinahayaang lumipad at damhin ang hangin sa himpapawid.
Pinaramdam mo sakin ang hapdi ng ironika.

Hindi kita makita.
Hindi NA kita makita.
Hanggang ngayon hindi pa rin, pasensya.