Date

All contents are properties of Cheska Manuel. All Right Reserved (C) 2009
If you find some of my posts too harsh for you to handle. You can always click the [X] button in the right top of your browse. Thank you very much.

Breast Cancer Ribbon

Sunday, August 29, 2010

The pain’s tolerable. But at the end of everything, there’s still pain. You’re still hurting. I’m still hurting. But I chose this right? Regrets? Nah. It’s too late to have some regrets now. What’s done is done. There’s no turning back at this point. it’s useless.

And what I shall do now is keep on moving forward, tolerate the pain and find a good remedy for the hurt.

The night’s still young, hafta need to do something else. Why not watch TV and see a major major pageant show?

Thursday, August 26, 2010

08262010

It was a tiring day. School, Business and Event coverage. I just realized how hard it is to be a event coverage photographer and writer at the same time. Why? Becasue you have to capture detailed pictures that implies the whole message of the event and at the same time take notes about what the speaker is lecturing about. And what’s worst is, it was really hard if you don’t have anyone at your side as your companion. I was the team leader, photographer and writer. All-around ‘te.

Anyhoo, I enjoyed the forum. I met different kinds of people. Students, lawyers, Board of directors, NGO’s representative, Legal Rights Association representatives and politicians. I was given the opportunity to sit beside the politicians’ seats and it was really hard especially when they started to ask me some question about our school and other things, all of them was really intimidating!!

The best part of the forum that I enjoyed the most was when the former Governor of Marinduque started arguing about the facts and statistics presented in presentation. He was really shouting! I thought that in anytime he’ll have a heart attack or something because his voice was really booming and basta, the atmosphere was really creepy… The lawyers and NGO’s representatives did nothing but stare. It was really fun to watch and at the same time scary.

So yeah.

How’s your day? Hope you had a nice Thursday :)

I’ll be uploading new stuffs in my online shop: http://sexycorries.tumblr.com/, feel free to look.

Thursday, August 19, 2010

Right love. Wrong time.

I woke up with a bit of fever, cough and colds all together summoned in my body. I think this is my consequence for crying last night. Yes. I cried. I cried for you, again… It’s been a rollercoaster ride of emotions, it feels like I’m juggling love and hate in front of me. I don’t know what to choose… Should I let go? Or should I hold on?

I love you. And you know that.

We’re almost there. I almost had you, but somewhere along the process… You declined. You refused. And that what hurts the most.

Hindi na ko naniniwala sa mga salitang "Mahal kita."

Kasi sa lahat ng pagkakataon na meron ka, ni minsan hindi mo naman pinaramdam at pinatuyan saken na mahal mo nga ako. Give and take nga tayo. Ako yung give, ikaw naman ‘yung take.
Binigyan mo ko ng mga katagang inasahan ko. Mga katagang akala ko'y sa paglaon ng panahon ay mapapatunayan mo. Pero parang naghintay lang ako sa wala. Siguro nga wala ako sa mga priyoridad mo sa buhay kaya't lagi na lang akong pangalawa. O pangatlo? Pang-apat? O baka naman panghuli? Hindi ako sigurado kasi ang tanging alam ko, sa ating dalawa ako yung napag-iwanan. Hindi lang minsan. Madalas. Palage.



Napapasaya mo nga ako, pero sa gabi pag ako na lang mag-isa nawawala yung kasayahan na 'yon kasi kinakatok ako ng realidad na kahit ano namang gawin at ibigay ko, hindi pa rin magiging tayo.

Thursday, August 12, 2010

You’re not there every time when I needed someone to talk to.

Every time that I want to share something with you, when I want to open up what do I really feel. You’re always there though, always there to reject me. I don’t know if you do it intentionally or what. But it hurts you know? Sometimes I want to be mad at you and tell you about this matter but then I’ll let everything go, ‘coz I know you won’t give a single damn.

Monday, August 9, 2010

Natatandaan mo pa ba nung...

Bago sumakay sa LRT.

Paano kung mapagod na siyang maghintay?



Wala naman nakakapagod sa paghihintay. Dahil dun mo nalalaman kung ano yung dapat mong gawin.


Hindi ko mapigilan humanga sa’yo kasi alam mo yung tamang sagot sa tamang tanong. Hindi man ako naniniwala nung una sa sagot mo, ngayon, napatunayan ko na sa paghihintay dun ka matututo kung ano bang dapat gawin at anong tamang reaksyon sa bawat sitwasyon na darating.

Kung bukas, maulit man ang nangyare kahapon. Alam mo kung paano gagalaw. Kung anong tamang salita ang bibitawan mo at kung hanggang saan ang limitasyon mo.

Alam ko na ang dapat gawin.

Hihintayin kita.

Baka sakaling mapagod ka na sa ginagawa mo at ako naman ang harapin mo.

Para bukas, hawak ko na ang kamay mo. Magkasama na tayo.
Mahal ka eh.
Mahal ko rin naman siya.


Siguro isa sa mga dahilan kung bakit tayo tumagal ng ganito kasi mahal natin yung isa't isa. Yung tipong mahal talaga. Wala lang. Ang sarap kasing isipin na kahit sa dame ng nangyare andyan ka pa rin para saken at nandito pa rin ako para sa'yo.
Mahirap man tayo sa yaman ng mundo. Hangga't hawak ko ang kamay mo, masaya na ko. Kuntento na rin. Hindi naman ako maselang tao, hindi rin naman ako mukhang pera para maghangad ng mga ginto at dollar. Okay na ko sa isang ngiti mo. Masaya na ko ron.
Hwag mo na lang akong iiwanan ulit ha?
Ikaw yung nagturo saken kung paano maging masaya. Ngayon, ikaw naman yung nakikita kong malungkot. Hindi ko alam kung ano dapat kong gawin para maging maayos ka na ulit. Para matuto ka na ulit ngumiti at tumawa. Nasasaktan ako ‘pag nasasaktan ka.

Sabi mo ngumiti lang kahit mahirap ngumiti.

Bakit ngayon hindi mo magawa? Kahit para man lang saken.

Isang ngiti naman dyan.

Saturday, August 7, 2010

Konti na lang

Ayokong dumating yung oras na kung kelan mahal mo na ko. Ako naman may mahal ng iba. Hindi malabong mangyare. Lahat ng bagay may posibilidad. Sabihin na nating ikaw ang nagbalik ng kulay sa mga matamlay na mga pangyayare na nangyare saken. Pero hanggang kelan?

Hwag mo namang hintayin na mapagod ako sa’yo.

Kasi. Malapit na.

Tiwala lang

Nang dahil sa hangin ay napadpad ako sa lugar kung saan ka nanirahan. Nakita ko kung paano mo binigyan halaga ang mga bagay na mayroon ka. Kung paano mo minahal ang paligid na tinirahan mo. Wala akong maipipintas, maayos at maganda lahat. Nasa lugar.

Sana ganyan ka pa rin hanggang ngayon. Maalaga at marunong magpahalaga sa bagay at sa mga taong nakapaligid sa’yo.

Ayaw kong masaktan.

Di ko napigilan. Ang sarap eh

Mark’s 30 day challenge for me. 3o days of no dinner. If meron man, it’s either fruits or veggies lang. Then exercise every night. Sit ups and all. :)

Tonight, Tinola ulam. Nagpaalam naman ako na kakain ako. Okay lang naman. Basta bukas ‘di na. HEHEHE. Last na ‘to promise. Pagod lang din kasi ako ngayon kaya di ko napigilan kumain.

Sorry na. :/

Darating din ang panahon sesexy ako.

China this sembreak

We’re going to have an International Exposure Trip this October. October 29 - Nov. 4 to be exact. We’re going to China and it costs 30K+ and for those who will jointhe trip, they need to pay 15k next week for the reservation.

I don’t know if my parents will allow me to come. I already told them about this trip last Semester(we’re informed about the trip last sem) and my mom said ‘yes’ while my dad said ‘no’.

IDK. I want to go. Well, 50% yes 50% no. Mark’s birthday will be on the 29th of October. So yeah.

K. Babaw.

Mahal mo nga ako, hindi mo naman ako kayang panindigan.

Mas gusto ko pang bumalik sa dating tayo kesa maramdaman ang sakit na dulot ng katotohanan na kahit anong gawin nating dalawa. Mas uunahin at uunahin mo pa rin yung mga bagay na akala mong mas mahalaga.

Hindi ako bumibitaw sa pagmamahal.

Bumibitaw ako sa paghihintay na ang tanging hawak ko lang ay mga salitang namutawi sa labi mo na mahal mo ko ngunit kahit kelan hindi mo pinanindigan.

Tuesday, August 3, 2010

I cried when I knew I lost you, 
afraid I had lost it all.
 Then I realized that losing you, 
didn’t have to mean I lost me.

I don’t need anger management. I need people to stop pissing me off

Monday, August 2, 2010

Sa isang sulyap. Ikaw. Ako. Naging tayo.

Kung ano man ang matatawag mo rito. Sa kung ano man ang binuo natin sa lumipas na buwan. Masaya ako. At alam kong kahit papaano’y napapasaya rin kita. Sa lumipas na mga buwan mas lalo pa kitang minahal. Hindi ko alam kung baket, hindi ko alam kung papaano. Basta’t ang tanging alam ko. Pinili natin maging ganito lang dahil mas pinili natin kung saan tayo tatagal.

Which brand of camera is better?

About Me

My photo
I live for the nights I can't remember with the people I'll never forget. Y!M: iskantarium http://cheskamanuel.co.cc/ http://sexycorries.co.cc/

Total Pageviews

Search This Blog